Blog 3: Wachten op het perfecte moment
Juli 2019
Mijn vorige blog schreef ik in april. Wow, dat is best een tijd geleden. Terwijl ik schrijven eigenlijk heel leuk vind en ik me daarom had voorgenomen om regelmatig een blog te schrijven. Maar waarom deed ik het dan niet? Ik ‘moest’ nog zoveel andere dingen doen. Ik zat middenin de drukke weken voor de zomervakantie. Ik wilde mijn tuin een beetje op orde hebben, voor al die zomeravonden dat ik er vervolgens lekker van kon genieten (still waiting…). Er lag nog een stapel ongeopende post, waarvan ik op voorhand wist dat deze op een of andere manier actie van mij vereiste. Ik had allerlei bezigheden van mijn vrijwilligerswerk bij Make-A-Wish, de eerste opdrachten van mijn bedrijf BE COM kwamen binnen. Het paste nu gewoon even niet. En dus wachtte ik op het perfecte moment, dán zou ik beginnen…
Dat perfecte moment, dat kwam natuurlijk helemaal niet. Want zolang je je laat leiden door ‘moeten’ in plaats van bewust kiezen, dan is er altijd een excuus. Een belemmering die je tegenhoudt om dat te doen dat je graag zou willen doen. En ja, er zijn natuurlijk altijd gunstige en minder gunstige omstandigheden maar eigenlijk is dat ook weer een excuus.
Vooruitgang belemmerd
De gedachte van het ‘perfecte moment’ heeft me jarenlang belemmerd om vooruit te komen. Eerst moest ik mijn lijstje afwerken want dan had ik een ‘leeg’ hoofd, eerst moest ik ervaring opdoen, eerst moest ik beter worden, eerst moest mijn omgeving ook enthousiast zijn. Eerst, eerst, eerst…. En vervolgens gebeurde er helemaal niets. Ja, ik werkte mijn lijstje met praktische zaken af maar ik hield me niet bezig met dingen die ik écht belangrijk vond en waar ik écht blij van werd. Althans veel te weinig. En dus stroomde de energie uit mijn lijf en ging ik hup door naar het volgende klusje voordat ik überhaupt de kans kreeg om me weer op te laden.
Reflecteren
Deze week had ik (gelukkig weer) een helder momentje. Ik was me bewust van mijn uitstelgedrag en had meteen een hard oordeel over mezelf. En dus stelde ik mezelf de vraag: “Is dit erg”? Is het erg dat ik het even niet zag? Dat ik me liet leiden door de waan van de dag en een drukke periode? En het antwoord was: “nee”. Tenminste zolang ik weet dat het tijdelijk is, ik van mijn fouten leer en ik me vervolgens weer focus op mijn doel en me niet laat afleiden door zaken die me weerhouden om dat te doen wat ik echt graag doe. Bijvoorbeeld omdat ik het eigenlijk heel spannend vind, niet weet waar ik moet beginnen, hoe ik het moet aanpakken, me bezighoud met de mening van anderen, of….. Wachten op het juiste moment is niet de oplossing. Het perfecte moment bestaat immers niet.
Ga!
Maar hoe weet je nu wanneer en hoe je iets moet aanpakken, veranderen of bereiken? Nou, dat weet je van te voren dus niet. De enige manier om hier achter te komen is door het te doen. En nee, je hoeft niet meteen een drie dubbele salto te maken, je kunt ook beginnen met een klein voorzichtig sprongetje. Of voor mijn part via het trapje het water ingaan. Maar ga! Je zult merken hoe heerlijk het voelt. In het begin misschien een beetje koud en onwennig maar uiteindelijk heerlijk bevrijdend en verfrissend!
En mocht je nog een beetje koudwatervrees hebben, lees dan eens de verhalen van de mensen op deze website of kijk bij partners wie je kan helpen bij het maken van kleine en grote sprongen. Op elk moment!
